Helgoland & Düne

Zo’n 5 jaar geleden kwam ik al fotograferend weer bij mijn oude liefde Sony terecht. Ik botste op een Sonyambassadeur (Gustav Kiburg) die behalve enthousiast over Sony nog enthousiaster kan vertellen over Helgoland. Een klein eiland wat samen met een nog kleiner eilandje (Düne) zo’n 55 kilometer in de Noordzee boven Duitsland ligt in de deelstaat Sleeswijk-Holstein. Je kunt alleen op het eiland komen per boot of met het vliegtuig. Auto’s en fietsen mogen er niet rijden. De lucht is er schoon en dat kon ik meteen vanaf dag 1 merken. Mijn longproblemen maken dat ik normaal gezien maar korte stukjes kan lopen. Op Helgoland kon ik 4 (!!!) keer zoveel aan en dat terwijl er ook nog flink wat hoogteverschil is. Wat een feest. Al met al is het eiland wat mij betreft sowieso een aanrader. Vol met toeristen maar toch lekker rustig. Schoon. Fijne accommodaties. Taxfree winkelen en last but nog least…Heel veel restaurantjes waar je ongelooflijk lekker (en niet duur) kunt eten en drinken. Als je meer wilt weten over Helgoland ga even Googelen of stuur mij een berichtje. Mag altijd.

Maar goed, aangestoken door de inspirerende verhalen en foto’s van Gustav en vele anderen, was mijn hoofddoel het fotograferen van de Jan van Genten. Tweede op het verlanglijstje stond de kolonie Kegelrobben op Düne. Op Düne ben ik afgelopen winter ook al geweest om de zeehondenpups te fotograferen. Bij deze nog enkele fotootjes van dat avontuur.

Als voorbereiding heb ik alle blogs gelezen die ik er maar over kon vinden en die hebben mij erg geïnspireerd. Voegt mijn blog aan deze nog iets toe? Ik denk het niet maar wellicht kan ik ook nog iemand enthousiast maken. Ik hoop het wel want daar ga je geen spijt van krijgen. Uiteraard eerst goed geleerd om de camera te gebruiken voor de vliegende vogels. Veel informatie gekregen over hun specifieke gedrag. De vogels zitten er zowat tot aan je voeten dus aan je teletoeter van 600mm heb je al snel te veel. Omdat ik wat creatieve technieken tegen kwam heb ik ook leren flitsen.

De rotsen aan één kant van het eiland zitten echt bomvol nestelende vogels. De ovale nesten zijn bijna tegen elkaar aan gemaakt. Op elk nestje wordt 1 ei gelegd en daar wordt afwisselend door het mannetje en het vrouwtje op gebroed. Ze bedekken het ei voorzichtig met hun grote poten en gaan er dan op zitten. De een zit op het nest en de ander gaat voedsel en/of nestmateriaal zoeken. Bij terugkeer op het nest maken ze eerst een grote bocht. Daarna gaan ze boven de nesten hangen om te kijken waar ze moeten zijn en dan laten ze zich letterlijk neerploffen. Dat gaat meestal goed en dan volgt er een begroetingsritueel met de snavels. Dat is prachtig om te zien. Het gaat ook wel eens fout en dan komen ze te dicht bij een ander nest en dan heb je de poppen aan het dansen. Dat is niet fijn om naar te kijken want er wordt soms tot bloedens toe gevochten. Ook is het in de voorbereiding handig om te weten waar de zon opkomt en weer ondergaat. Hoe beter je voorbereid bent hoe minder tijd je ter plaatse aan dit soort dingen kwijt bent. Wat de vogels betreft rest mij nog te zeggen dat ze best veel lawaai maken en stinken. Ook een mutsje op je hoofd is geen overbodige luxe want het kan zomaar zijn dat er een flats in je krulletjes terecht komt.

Wat zat er in mijn cameratas? Mijn Sony A9 en als reserve de Sony A7III. Twee lenzen te weten de Sony 100-400 en de 24-105. Dan nog een reportageflitser van Godox en een flitsverlenger.

Eindelijk ter plaatse konden we dan de opgebouwde onderbuikspanning loslaten. Mijn mond viel open en ik was even niet in staat om wat dan ook te doen. Overweldigend was het. Zoveel vogels. Zoveel reuring. Waar moest ik beginnen? Uiteindelijk maar gewoon gaan zitten en beginnen.

De eerste dag was het nodig om alle indrukken te verwerken, kijken wat er gebeuren zou en gewoon maar lekker foto's schieten. Hiervoor zet ik mijn diafragma helemaal open, ISO laat ik de camera zelf kiezen en met de sluitertijden varieer ik en dat kan van 1/200 tot 1/4000 zijn. Dat doe ik een beetje op het gevoel.

Dag 2 was een dagje om op Düne door te brengen bij de grote kudde Kegelrobben. Düne is klein. In doorsnee 900 meter op het breedste punt. Behalve de Kegelrobben vindt je er ook broedende Eidereenden en Mantelmeeuwen.

Omdat we op dag 2 te moe waren om de zonsondergang nog mee te pikken hadden we hiervoor dag 3 gereserveerd. Niet zo mooi als de vorige dag maar desalniettemin de moeite waard was het genieten om de zon te zien zakken en het liefdevolle spel van de Jan van Genten gade te slaan.

Het experimenteren met de langzame sluitertijd was iets waar ik erg naar uit had gekeken en waar ik me ook goed op had voorbereid. Toch is zoiets dan in de praktijk altijd lastiger dan gedacht. Nu waren er nog twee fotografen bezig met precies hetzelfde en die hadden hierin al wat ervaring. Altijd fijn als je dan een duwtje in de goede richting krijgt van iemand die het al weet. Niet dat het dan vanzelf gaat maar na wat oefenen heb ik er toch best wat leuke plaatjes aan overgehouden. Als je van dergelijke foto's houdt raad ik je zeker aan dit te proberen. Ik heb voor de meeste foto's mijn flitser met verlenger ingezet. Met de instellingen is het zoeken en "spelen".  Daar is niet echt een richtlijn voor te geven behalve dan ter plaatse. Dat komt omdat de omstandigheden gewoon met de minuut kunnen wijzigen. Probeer het niet overdag in de zon. Veel te licht en dat levert slechts teleurstelling en frustratie op. Geloof me want ik heb het geprobeerd.