In een afgelegen huisje aan de rand van het bos, zat Anna met bonzend hart aan de eettafel. Ze roerde nerveus in de soep die voor haar man, David, stond. De geur van het dodelijke gif mengde zich met de dampen die uit de kom opstegen.
David, nietsvermoedend, kwam binnen en nam plaats aan tafel. Zijn glimlach deed Anna's hart stokken. Ze wist dat ze dit moest doen, dat haar leven nooit meer hetzelfde zou zijn als hij bleef leven.
Terwijl ze met trillende handen de soep serveerde, voelde Anna haar geweten knagen. Maar de gedachte aan de mishandelingen, de vernederingen, dreef haar voort.
David slurpte van de soep en knikte goedkeurend. Een moment van triomf flitste door Anna's gedachten, maar werd snel overschaduwd door schuldgevoel. Toen begon David te hoesten, te kokhalzen. Paniek greep Anna bij de keel terwijl ze toekeek hoe hij naar adem snakte.
De stilte die volgde was oorverdovend. Anna wist dat ze niet kon terugkeren naar hoe het was, maar de prijs van haar daad was angstaanjagend hoog. Ze had haar man vergiftigd, maar ook een deel van haar ziel verloren.
Reactie plaatsen
Reacties